هدف پژوهش بررسی وضعیت تاب آوری و شناسایی راهکارهای مؤثر بر افزایش تاب‌آوری کارکنان سازمان ها می باشد. جامعه پژوهش شامل کارکنان برخی سازمان-های شهر تهران می‌باشد. نمونه پژوهش تعداد 245 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای (لایه‌ای- متناسب با حجم) انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسونز (CD-RIS) بود. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده های جمع‌آوری‌شده از شاخص‌های آماری توصیفی از جمله میانگین، انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی نیز از روش تحلیل عامل، تحلیل معادلات ساختاری و تحلیل واریانس استفاده شد. نرم‌افزارهای مورد استفاده در تجزیه تحلیل داده‌ها نرم‌افزار spss, AMOS بود. یافته‌ها رابطه بین مؤلفه‌های تاب‌آوری در کارکنان سازمان ها را مورد توجه قرار داد و نتایج تحلیل عامل به جای ساختار 5 عاملی به 4 عاملی پیشنهاد داد و تحلیل واریانس بیانگر وجود تفاوت در بین کارکنان می‌باشد. نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی داده‌ها، 4 عامل اصلی با عناوین 1- تصور از شایستگی‌های فردی 2- تحمل عاطفه منفی 3- پذیرش مثبت تغیر 4- تأثیرات معنوی را نشان می‌دهد. تصور از شایستگی‌های فردی مهم‌ترین عاملی می‌باشد که در تاب‌آوری کارکنان آن سازمان ها نقش داشته است.
