هدف از این مقاله شناسایی الگوهایی از تاثیر سرمایه اجتماعی خانوادهها بر روی تاب‌آوری آن‌ها در برابر خطرات روزمره در محله ملازینال تبریز است. خطر در این تحقیق نه بر مبنای پیش‌فرض‌های قبلی، بلکه براساس تعریف خود ساکنین از خطر تعیین شده‌است. داده‌های این مقاله با کمک نظریه زمینه‌ای ساختارگرا و با استفاده از 55 مصاحبه نیمه‌ساختار یافته جمع‌آوری و تحلیل شده‌اند. چهار الگو از ارتباط سرمایه اجتماعی خانوادهها با تاب‌آوری به دست آمده‌است؛ هسته‌های منفرد؛ حمایت کم‌هزینه یا بی‌هزینه محدود محلی؛ حمایت پرهزینه محدود محلی؛ و حمایت همکارانه محلی. نتایج پژوهش نشان می‌دهد؛ 1) اصلی‌ترین سرمایه اجتماعی، در مواجهه با خطرها نوع درون‌گروهی آن است. 2) طول مدت اسکان فرد و همسایه‌ها بر قوی‌تر شدن سرمایه اجتماعی و در نتیجه بر امکان تکیه بر سرمایه اجتماعی در مواجهه با طیف وسیع‌تری ازخطر‌ها تاثیر می‌گذارد. 3) سرمایه اجتماعی ارتباطی منجر به برخوردار شدن عده‌ای از منافع خاصی شده که دیگر گروه‌ها از این منافع محروم مانده‌اند.
