به نظر می رسد تاب آوری از زمانی که علوم زیست محیطی، روانشناختی، اجتماعی و اقتصادی شروع به استفاده از آن برای اشاره به ظرفیت اکوسیستم ها، مردم، جوامع، اقتصاد و اخیراً حتی سیستم های شهری برای مقابله با آشفتگی کردند، تبدیل به یک کلمه پر سر و صدا شده است. تاب آوری این روزها به دغدغه مهمی برای شهرها تبدیل شده است. این مقاله به بررسی ادبیات نظری و پژوهشی در مورد تاب آوری شهری می پردازد. تعاریف مختلف این مفهوم را بررسی می کند و ابعاد فردی،اجتماعی، اقتصادی و نهادی ومحیطی آن را به عنوان اجزای یک سیستم پویا بررسی می کند. روش تحقیق حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی بر مطالب مرتبط جمع‌آوری‌شده از پایگاه‌های اطلاعاتی علمی با کیفیت بالا است. سیستم تاب اور باید منعطف باشد و دارای منابع و عملکردهای متنوعی برای پیش‌بینی، مقابله با حوادث نامطلوب و پیش‌بینی خرابی‌های احتمالی باشد. ثبات و تعادل سیستم نیازمند بازیگران و نهادهای فعال و آگاه است که ارتباط مناسب بین آنها را امکان پذیر می سازد.. ظرفیت‌های لازم در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و نهادی برای ایجاد ثبات اقتصادی، افزایش آگاهی و همکاری عمومی و توسعه نهادهای کارآمد برای قانون‌گذاری و اجرای برنامه‌های تاب‌آوری شهری باید توسعه یابد.
