عضو هیات علمی گروه توسعه پایدار شهری و منطقه ای جهاد دانشگاهی مشهد
چکیده
مقاله سیاست پژوهی حاضر با اتکا به نتایج بدست آمده از پیمایش« تحلیل سرمایه اجتماعی زنانِ ساکن در سکونت گاه های غیررسمی، مطالعه موردی: محله شهید قربانی مشهد» تدوین شده است.پژوهش مذکور حکایت از آن دارد که مهمترین نشانگرهای سرمایه اجتماعی یعنی وضعیت اعتماد بین فردی و مشارکت غیررسمی زنان چندان مطلوب نیست و به تبع آن وضعیت شبکه روابط اجتماعی نیز به عنوان بن مایه اولیه سرمایه اجتماعی در این اجتماع بسیار نامساعد است.مقاله حاضر درصدد پاسخ به این سؤال است که چگونه می توان اعتماد بین فردی زنان را تقویت کرد و بستر مناسبی برای شکلگیری مشارکت غیررسمی آنها در سکونتگاه های غیررسمی ایجاد کرد؟
به این منظور،علاوه بر اتکا به نتایج بدست آمده از تحقیق مذکور و مرور پیشینه های تجربی، با محققان اجتماعی و مدیران دستگاه های اجرایی مرتبط با موضوع، مصاحبه های عمیق صورت گرفت.سپس با درنظر داشتن اقدامات اجرایی سازمان ها و دستگاه های دولتی و غیر دولتی و نقد کلی از رویه ها و اقدامات موجود، ملاحظات سیاستگذاری درقالب پیشنهاد برای افزایش و تقویت سرمایه اجتماعی زنان ساکن در این منطقه ارائه شد.این ملاحظات با اتکا به رویکرد هم افزایی سرمایه اجتماعی است که طبق آن نه تنها بر ظرفیت های سازمانهای دولتی و گروههای مدنی تاکید می شود،بلکه به ذی نفعان اصلی(زنان ساکن در سکونت گاه غیررسمی) هم توجه دارد.
