1استادیار بخش اپیدمیولوژی و بیماری‌های مشترک انسان و دام، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
2گروه پژوهشی فرآورده‌های بیولوژیک دامی، سازمان جهاد دانشگاهی تهران، تهران
3دانشجوی دکتری دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران
چکیده
امروزه در تمامی جوامع، کدهایی برای رعایت اخلاق حرفهای در دامپزشکی وضع شده است که به‌طورکلی، زیرمجموعه‌ای از اخلاق زیستی هستند. اخلاق حرفهای در دامپزشکی در عمل بیشتر متوجه دامپزشکان در هنگام ارائه‌ی خدمات حرفهای و فرایندهای آموزشی و پژوهشی است. این میدان عمل، از نخستین روز آموزش دامپزشکی در دانشگاه آغاز می‌شود و دانشگاه نقش و مسؤولیت اجتماعی پررنگی در آن دارد و در ادامه به سایر روابط خارج از دانشگاه خواهد رسید. ظهور عملی اخلاق در برخورد با حیوانات، رفاه حیوانات نامیده می‌شود. توصیه می‌شود تا دانشجویان علاوه بر آگاهی از مباحث نظری و قوانین اخلاق دامپزشکی، جنبه‌ی عملیاتی آن یعنی رفاه حیوانات را نیز بیاموزند. بهترین بازه برای آموزش رفاه به دانشجویان، دورانی است که دانشجو در بالین مشغول آموزش است. چراکه در این حالت، به‌طور مستقیم نحوه‌ی برخورد عملی را می‌آموزد و با چالش‌های مختلف آن آشنا می‌شود. باید به این نکته توجه کرد که آموزش‌های پایه و اساسی پیش از ورود دانشجو به بالین داده شود. آموزش اخلاق حرفهای دامپزشکی در دانشگاه در تمامی مقاطع تحصیلی یک ضرورت است و این ضرورت نقش و مسؤولیت اجتماعی دانشگاه را در برنامه‌ریزی آموزش اخلاق دوچندان می‌نماید. رعایت نکات اخلاقی در آموزش دامپزشکی فقط به تربیت دامپزشکان اخلاق‌مدار کمک نمی‌کند بلکه آثار سودمندی را به دنبال دارد و باعث حفظ حقوق و رفاه حیوانات و مراعات اصول اخلاقی در ارتباط با آنان خواهد شد. رعایت نکردن اخلاق و رفاه حیوانات در انجام فعالیت‌های دامپزشکی، پیامد‌های اخلاقی سویی را در جامعه‌ی انسانی به دنبال خواهد داشت.
