1گروه آموزشی مدیریت بیابان، مرکز تحقیقات بین المللی بیابان
2گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء بهبهان
چکیده
تخریب محیط زیست و کاهش منابع تجدید شونده طی یک قرن اخیر شتاب فزاینده ای داشته است. مفهوم توسعه پایدار بدنبال بروز بحران ها و با تکیه بر اصول فنی و اخلاقی در میان جامعه بشری قرن بیستم ظهور یافت. از دهه ۷۰ میلادی دانشگاه ها در خصوص مسایل محیط زیست فعالیت بیشتری از خود نشان دادند. تجربیات جهانی نشان می دهد که وارد شدن اصول اخلاقی در مفهوم توسعه پایدار امکان غلبه بر مسایل و مشکلات محیط زیستی را فراهم می‌سازد و از سویی گسترش رویکرد توسعه پایدار خود در گروه مسئله مهم آموزش می باشد و سیستم آموزشی در این میان نقش مهمی را بر عهده دارد. دانشگاه به عنوان یکی از ارکان مهم تربیت کننده نیروی متخصص و همچنین محل صدور اندیشه های متعالی توسعه نقش مهمی در گسترش اخلاق محیط زیست بر عهده دارد. در کشور با وجود مراکز تربیت نیروی انسانی در حوزه محیط زیست به علت اتخاذ رویکرد فنی در حوزه محیط زیست توفیق چندانی در جهت گسترش مفهوم توسعه پایدار و اخلاق محیط زیست نداشته اند و ایجاد تخصص های بین رشته ای در حوزه اخلاق و محیط زیست از ضروریات برای دستیابی به توسعه پایدار است.
