ادبیات جنبه های نظری و تجربی سرمایه اجتماعی در دهه گذشته رشد چشمگیری داشته است.در دیدگاه های سنتی مدیریت ،توسعه سرمایه های اقتصادی ،فیزیکی و نیروی انسانی مهم ترین نقش را ایفا می کردند اما در عصر حاضر برای توسعه ،بیشتر از هر سرمایه دیگری به سرمایه اجتماعی نیازمندیم،زیرا بدون این سرمایه استفاده از سرمایه های دیگر به طور بهینه صورت نمی گیرد.در جامعه ای که فاقد سرمایه اجتماعی کافی است سایر سرمایه ها ابتر می مانند و تلف می شوند.از این روست که سرمایه اجتماعی محور اصلی مدیریت در سازمانها محسوب می شود.هدف این پژوهش مروری جامع بر مفاهیم و مولفه های بین المللی سرمایه اجتماعی است که با استفاده از روش توصیفی سعی در تحلیل ان از دیدگاه صاحب نظران عمده داریم. کل مفهوم سرمایه اجتماعی بر روابط اجتماعی متمرکز است و عناصر اصلی آن شامل شبکه های اجتماعی، مشارکت مدنی، هنجارهای تعامل متقابل و اعتماد عمومی است. به طور کلی، به عنوان یک دارایی فردی و جمعی در قالب هنجارهای مشترک، ارزش ها، باورها، اعتماد، شبکه ها، روابط اجتماعی و نهادهایی تعریف می شود که همکاری و اقدام جمعی را برای منافع متقابل تسهیل می کند.
