2دانشگاه علوم پزشکی اصفهان دانشکده پرستاری و مامایی
چکیده
مقدمه: تغییرات فیزیولوژیک متعددی در سیستم قلب و عروق در دوران بارداری ایجاد می گردد ولی افزایش پاتولوژیک فشار حون می تواند از مهمترین عوامل شایع در مرگ ومیرمادری و جنینی نوزادی باشد. هدف این مطالعه مقایسه تأثیر تمرینات کششی و پیادهروی برتغییرات فشارخون دوران بارداری و همچنین بروز پره اکلامپسی درزنان نخست حامله بود.
روش شناسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و دارای سه گروه بود که در پیش و پس آزمون شرکت نمودند. مشارکتجویان شامل 118 زن باردار که با شیوه در دسترس و هدفمند در سه گروه پیادهروی (29 نفر)، تمرینات کششی (30 نفر)، و مراقبت روتین (59 نفر) شرکت کردند. در این مطالعه، مشخصات دموگرافیک و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک اندازهگیری شد .شیوه های تجزیه و تحلیل آماری توصیفی و استنباطی با نرم افزار SPSS نسخه16انجام شد.
نتایج : نتایج نشاندهنده عدم اختلاف معنی دار در مورد مشخصات دموگرافیک گروهها با یکدیگر بود . تحلیل واریانس برای اندازههای تکراری نشان داد که تعامل گروهی معنادار است(05/0 P <). براین اساس، آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تغییرات فشارخون سیستولیک و دیاستولیک در گروه تمرینات کششی تفاوت معنادار با گروه پیادهروی و مراقبت روتین دارد(05/0 P <).اما اختلاف معنی داری بین دو گروه پیادهروی و مراقبت روتین مشاهده نشد(05/0< P).
بحث ونتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده، تمرینات کششی برخلاف پیادهروی توانسته است فشارخون سیستول و دیاستول را در سه ماهه دوم بارداری کاهش و در سه ماهه سوم بارداری افزایش آن را کنترل کند. در مقابل پیاده روی تاثیری بر فشارخون دیاستول نداشت. همچنین بروز پره اکلامپسی در بین سه گروه نفاوت معنی داری را نشان نداد
