اگر مجموعهی معارف و تعالیم اسلامی را به درختی ریشه‌دار و پر شاخه و برگ تشبیه کنیم، آموزه‌های اعتقادی به‌منزله‌ی ریشه، احکام و موازین فقهی، بسان شاخ و برگ و اخلاق مشابه میوه آن درخت خواهد بود. به دیگر سخن، هدف نهایی و غایت قصوای دین، برطرف کردن کاستی‌های رفتاری و درمان بیماری‌های نفسانی و پرورش انسان کامل و درنتیجه برپایی جامعه‌ی مطلوب و برخوردار از موازین صحیح اخلاقی است چنانکه در حدیثی از پیامبر (ص) آمده است: * انما بعثت لاتتم مکارم الاخلاق * بی‌گمان من به پیامبری مبعوث شدم تا مکارم اخلاقی را به اتمام رسانم. مقوله‌ی اخلاق در اسلام از چنان جایگاهی برخوردار است که بر اساس یکی دیگر از احادیث نبوی, خلق نیک, نیمی از دین است. بر اساس این واقعیت، بر تمامی اقشار جامعه‌ی اسلامی است در تربیت نفس و تهذیب اخلاق سعی بلیغ کنند.
