اخلاق‌مداری در دانشگاه ارتباط تنگاتنگی با اخلاق‌مداری در صنعت دارد. برای داشتن یک صنعت سالم، نیاز است تا محیط دانشگاهی از سلامت اخلاقی کافی برخوردار باشد. این در حالی است که گزارش‌ها و جراید در سر تا سر دنیا خبر از افزایش روزافزون تقلب، سرقت‌های علمی و ادبی، و سوءرفتار در محیط های دانشگاهی می‌دهند. موسسات آموزشی امروز برای ارتقاء اخلاقی محیط دانشگاه از ابزار و راه‌های مختلفی همچون تدوین قوانین و کدهای اخلاقی، نظارت، آموزش، ایجاد فرهنگ مناسب و... بهره می‌گیرند. در این میان ایجاد محدودیت با تدوین قوانین و آیین‌نامه‌ها در محیط‌های دانشگاهی از شایع‌ترین راه‌حل‌های مورد استفاده هستند. پژوهش حاضر به بررسی میزان تاثیر این محدودیت‌های قانونیِ ایجاد شده در ارتقای اخلاقی محیط دانشگاهی می‌پردازد. بنابر نتایج پژوهش حاضر افزایش محدودیت‌های قانونی با میزان فساد درک شده در محیط رابطه معکوس دارد. بنابراین هرچه میزان محدودیت بیشتر باشد، فساد نیز بالاتر خواهد بود و اخلاق‌مداری کاهش می‌یابد.
