با توسعه شهرنشینی و اهمیت مدیریت رواناب شهری، استفاده از رویکردهای نوین مدیریت روانابهای سطح مورد توجه قرار میگیرد. رویکرد مدرن مدیریتی به روشهایی اطلاق می شود که در جهت احیاء مصنوعی چرخه طبیعی آب در شهر عمل می کنند، یعنی می‌کوشند حجم و اوج آبدهی روانابها و میزان آلودگی در آبهای جاری ناشی از بارندگی در سطح شهر به حد قابل قبولی تقلیل یابد. تکنیک های توسعه کم اثر (LID) یکی از راههای نوین مدیریت کمی و کیفی رواناب شهری در حال حاضر می باشند. یکی از مهمترین چالشها در بکارگیری این اقدامات مدیریتی انتخاب ترکیب، جانمایی و ابعاد بهینهای از این اقدامات است به گونهای که نتایج موثرتری را در کاهش هزینهها، کاهش پیک رواناب و بار آلودگیها داشته باشد. استفاده از رویکردهای شبیهسازی-بهینهسازی در ارائه پاسخی به سوال فوق بسیار مفید خواهد بود. در این تحقیق، مدل شبیهسازی SWMM در ارتباط با مدل بهینه سازی چند هدفه هوش جمعی ذرات (MOPSO)، به منظور کاهش آلودگیهای ناشی از رواناب با استفاده از ترکیب بهینهای از تکنیکهای توسعه کم اثر، در بخشی از منطقه 22 تهران (شهرک گلستان)، مورد استفاده قرار می گیرد. کاهش هزینههای اجرای بهترین اقدامات مدیریتی/توسعه کماثر و کاهش بارTSS از اهداف تعریف شده در این مورد مطالعات خواهد بود. تکنیکهای مدیریتی مورد بررسی در این تحقیق آسفالت متخلخل، ترانشههای نفوذ و سیستمهای ماند بیولوژیکی میباشند. بر اساس نتایج حاصل، بکارگیری این تکنیکها در سطح حوضه شهری مورد مطالعه سبب کاهش 20% بار TSS نسبت به گزینه عدم بکارگیری این تکنیکها خواهد داشت.
