هدف این پژوهش بررسی و تحلیل اثربخشی آموزش الکترونیکی بر یادگیری خودراهبری در بین دانشجویان بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی رشته علوم تربیتی دانشگاه پیام نور واحد ری در ترم اول سال تحصیلی 96-97 بودند.
روش نمونه گیری از نوع تصادفی ساده بود. تعداد افراد نمونه نیز چهل نفر در نظر گرفته شد که بیست نفر در گروه آزمایش و بیست نفر در گروه کنترل قرار گرفتند.این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. در این پژوهش جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد آمادگی برای خود راهبری در یادگیری گاگلیلمینو (1977) استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده ازنرم افزار SPSS 22 و آزمون تی گروه های مستقل استفاده گردید. نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که بین گروه آزمایش و کنترل از نظر مؤلفه های یادگیری خود راهبرکه در پرسشنامه به آن ها پرداخته شده است ) در خرده مؤلفه های خودپنداره به عنوان یک فراگیر اثربخش، عشق به یادگیری، خلاقیت، جهت گیری مثبت به آینده وخود راهبری به طور کلی( تفاوت معنی داری نشان داده شده است و گروه آزمایش ، در برابر گروه کنترل، از لحاظ عملکرد، کنترل بهتری از نظر خرده مؤلفه های یادگیری خود راهبری به دست آورده اند. اما بین گروه آزمایش و کنترل از نظر چند مؤلفه یادگیری خودراهبر ) ابتکار و استقلال در یادگیری، مسؤولیت پذیری برای یادگیری شخصی، قابلیت استفاده از مهارت های اساسی مطالعه و حل مسأله) تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.از نتایج این پژوهش می توان برای ارتقا سطح یادگیری خود راهبری فراگیران در مورد درس های دانشگاهی و یا یادگیری مادام العمر آن ها بهره برد.
تحلیل اثربخشی آموزش الکترونیکی بر یادگیری خودراهبری در بین دانشجویان
Authors
Abstract
هدف این پژوهش بررسی و تحلیل اثربخشی آموزش الکترونیکی بر یادگیری خودراهبری در بین دانشجویان بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی رشته علوم تربیتی دانشگاه پیام نور واحد ری در ترم اول سال تحصیلی 96-97 بودند.
روش نمونه گیری از نوع تصادفی ساده بود. تعداد افراد نمونه نیز چهل نفر در نظر گرفته شد که بیست نفر در گروه آزمایش و بیست نفر در گروه کنترل قرار گرفتند.این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. در این پژوهش جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد آمادگی برای خود راهبری در یادگیری گاگلیلمینو (1977) استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده ازنرم افزار SPSS 22 و آزمون تی گروه های مستقل استفاده گردید. نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که بین گروه آزمایش و کنترل از نظر مؤلفه های یادگیری خود راهبرکه در پرسشنامه به آن ها پرداخته شده است ) در خرده مؤلفه های خودپنداره به عنوان یک فراگیر اثربخش، عشق به یادگیری، خلاقیت، جهت گیری مثبت به آینده وخود راهبری به طور کلی( تفاوت معنی داری نشان داده شده است و گروه آزمایش ، در برابر گروه کنترل، از لحاظ عملکرد، کنترل بهتری از نظر خرده مؤلفه های یادگیری خود راهبری به دست آورده اند. اما بین گروه آزمایش و کنترل از نظر چند مؤلفه یادگیری خودراهبر ) ابتکار و استقلال در یادگیری، مسؤولیت پذیری برای یادگیری شخصی، قابلیت استفاده از مهارت های اساسی مطالعه و حل مسأله) تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.از نتایج این پژوهش می توان برای ارتقا سطح یادگیری خود راهبری فراگیران در مورد درس های دانشگاهی و یا یادگیری مادام العمر آن ها بهره برد.
Keywords
آموزش الکترونیکی, یادگیری خودراهبری, فناوری, فراگیر
