موزه‌های دانشگاهی گنجینه‌های گرانبهایی از آثار باستان‌شناسی، تاریخی، انسان‌شناسی، جانورشناسی، زمین‌شناسی و همچنین تاریخ علم و فن‌آوری هستند. بسیاری از این گنجینه ها به دلیل عدم قرار گرفتن در شرایط استاندارد موزه‌ای تخریبهای جبران ناپذیری به آنها وارد می‌شود. عدم پایش محیطی و ایجاد شرایط محیطی استاندارد و مناسب هر گونه از این آثار، موجب ایجاد تخریبهای فیزیکی و شیمیایی گسترده ای به این آثار شده است. رطوبت، دما، نور و گازهای آلاینده از جمله عوامل محیطی آسیب رسان به اشیاء موزه‌ای هستند. هر کدام از این عوامل آسیب‌رسان، خود به تنهایی می‌توانند موجب تخریبهای شیمیایی و فیزیکی در آثار تاریخی شوند. از طرفی رطوبت، دما، نور و گازهای آلاینده می توانند موجب هجوم میکرواورگانیزمها و تخریبهای بیولوژیک در اشیاء موزه‌ای بخصوص اشیاء تاریخی با منشاء آلی شوند. تاثیر هر کدام از این عوامل آسیب رسان بر آثار تاریخی با توجه به ماهیت فیزیکی و شیمیایی اشیاء موزه‌ای متفاوت است. از سوی دیگر نوسان میزان رطوبت و دما موجب تخریبهای بسیار زیاد فیزیکی و شیمیایی بر آثار تاریخی می‌شوند. در این پژوهش سعی بر آن شده است که میزان تخریبهای مستقیم و غیر مستقیم هر کدام از عوامل آسیب رسان محیطی بر آثار موزه ای مورد بررسی قرار گیرد.
