علم اخلاق، علمی است که صفات نفسانی خوب و بد و اعمال و رفتار اختیاری متناسب با آن‌ها را معرفی می‌کند و شیوة تحصیل صفات نفسانی خوب و انجام اعمال پسندیده و دوری از صفات نفسانی بد و اعمال ناپسند را نشان می‌دهد. در همین ارتباط و با در نظر گرفتن اینکه آموزش در کنار پرورش هدف اصلی تربیت دانشجو به عنوان نیرو کارآمد جامعه است، باید دانست که فضای دانشگاه یک فضای تک بعدی نیست و آموزش، رابطه استاد و دانشجو، تعامل دانشجویان با یکدیگر و غیره از دانشگاه یک مجموعه و یک جامعه کوچک ساخته که لازمه مدیریت بهینه آن توجه به فعالیت های فرهنگی برای پویایی زندگی دانشجویان و فضای دانشگاه است. در این میان رشد اخلاقی دانشجویان در فضای دانشگاه را باید از اهداف مهم سیستم آموزشی دانست. تعامل ارکان دانشگاه باید بر اساس رعایت اخلاق بوده تا زمینه رشد تمام آن ها به ویژه تربیت دانشجویان فراهم شود. باتوجه به اینکه تشکل های دانشجویی عرصه مهم تعامل و گفتگو میان دانشجویان و سایر ارکان دانشگاه هستند، اخلاق کاری، اخلاق در تعاملات، اخلاق دینی و غیره از جمله مواردی است که در صورت همراهی دانشگاه و میدان دادن به تشکل های دانشجویی قطعا در دانشجویان ایجاد و تقویت خواهد شد. تشکل های دانشجویی می توانند تاثیر زیادی در مهندسی فرهنگی در دانشگاه داشته باشند. اگر اعتماد و اطمینان از سوی مدیران دانشگاه ها به تشکل های دانشجویی صورت گیرد قطعا فضای دانشگاه سالم تر و اخلاق مدارانه تر خواهد شد.
