در این پژوهش دو مساله مرتبط با یکدیگر بررسی می شود: یک، بحث از دانشگاه اخلاقی و مسایل آن به کدام گستره معرفتی متعلق است؟ دو، راهبردهای عملیاتی رشد اخلاقی دانشگاه کدام است؟ مساله دوم در سیاستگذاری برای رشد اخلاقی اهمیت دارد و پژوهش نظام مند در آن در گرو پاسخ به مساله نخست است. روش تحقیق در هر دو مساله تحلیل منطقی و انتقادی است. توسعه روزافزون مطالعات در حوزه اخلاق سبب رشد سه گستره معرفتیِ متمایز اما مرتبط در اخلاق شده است: فلسفی، اخلاق کاربردی و اخلاق توصیفی. رویکرد دیگری به اخلاق در عمل وجود دارد که گاهی از آن به اخلاق عملیاتی تعبییر می شود. اخلاق عملیاتی بر خلاف اخلاق کاربردی، رویکرد غیرعلمی، مبتنی بر آزمون و خطای فردی، و فاقد هویت رشتگی است. خود داری از اخذ چنین رویکردی سبب مصونیت از عوام زدگی در تحلیل مسایل اخلاقی دانشگاه می گردد. بحث اثر بخش از اخلاق دانشگاه هم می تواند به گستره اخلاق کاربردی متعلق باشد و هم به اخلاق توصیفی مانند جامعه شناسی اخلاق متعلق باشد.
