گذشته از سرقت علمی که در ناصواب بودن آن از نظر فقهی، حقوقی و اخلاقی تردیدی نیست، امتیازهایی که تولید علم در بر دارد، برخی زحمات علمی خود را در مقابل دستمزد، در اختیار دیگران قرار می‌دهند تا به نام آنان منتشر شود. این پدیده، در عمل مدعیانی را پرورش می‌دهد که به رغم بی بهره بودن از علم، خود را در جایگاه عالمان قرار داده و علاوه بر سوء استفاده از نقص قوانین و رعایت صوری قانون، موجبات به حاشیه رفتن صاحبان دانش را فراهم می‌آورند. این نوشته با این سوال که حقوق، فقه و اخلاق چه نقشی در بازیابی جایگاه علمی کشور دارند، به این نتیجه دست می‌یابد که تشویق به تولید علم بدون در نظر گرفتن زمینه‌های آن، امکان سوء استفاده از قانون در حوزه پژوهش را دامن زده است و راهکارهای موجود، بدون فرهنگ سازی و بهره گیری از اخلاق، توان پاسخ گویی و پیشگیری از ترویج این پدیده را ندارد.
گذشته از سرقت علمی که در ناصواب بودن آن از نظر فقهی، حقوقی و اخلاقی تردیدی نیست، امتیازهایی که تولید علم در بر دارد، برخی زحمات علمی خود را در مقابل دستمزد،
