منابع محیطی مانند فاضلاب و آب، عوامل عمده در تکثیر و انتشار باکتری لژیونلا می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی فراوانی این باکتری در فاضلاب، چاههای تامین آب شرب و شبکه توزیع بوده است. در این مطالعه 30 نمونه از منابع محیطی شامل چاه(24 نمونه)، آب شرب شهری(6 نمونه) و فاضلاب شهری(2 نمونه) طی سه مرحله برداشت شد. استخراج DNA ژنومی با استفاده از کیت (روش ستونی) انجام گرفت. در روش Nested PCR ابتدا جهت شناسائی عمومی باکتری ها بخشی از ژن 16s rRNA(1420 bp) تکثیر گردید. سپس با استفاده از پرایمر های اختصاصی Leg 448-JRP(386 bp)، باکتری لژیونلا مورد شناسائی واقع شد. محصولات PCR با استفاده از سیستم الکتروفورز مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج این مطالعه حضور باکتری لژیونلا در 36.6 درصد(11 نمونه) از کل نمونه ها را نشان داد. چاههای مورد بررسی دارای بیشترین آلودگی( 9 نمونه) بودند. باکتری لژیونلا در نمونه های آب شرب یافت نشد. کلیه نمونه های برداشتی از فاضلاب از نظر حضور این باکتری مثبت بود. آلودگی چاهها می تواند ناشی از تماس با فاضلاب انسانی باشد. این موضوع حفاظت بیشتر از حریم متعارف چاهها جهت جلوگیری از آلودگی های ثانویه را می طلبد. اگر چه آب شرب آلودگی نشان نداد اما با توجه به حضور این عامل پاتوژن در فاضلاب و شناسائی آن در چاههای تامین آب می تواند زنگ خطری جهت آلودگی شبکه توزیع نیز باشد.
