اکسیداسیون مواد آلی بوسیله باکتریها در آبها باعث تولید گاز کربنیک می شود. گاز کربنیک در آب بیشتر بصورت ترکیبات کربناتی ، گازی شکل و مقدار بسیار جزیی به شکل اسید کربنیک وجود دارد. در آبهای زیرزمینی مقدار این گاز به دلایلی بیشتر است. گاز کربنیک در اثر حل شدن در آب به آن خاصیت خورندگی میدهد.وجود گاز کربنیک در آبها به مقدار لازم نه تنها ضرری ندارد بلکه باعث برقرار شدن رابطه تعادلی می گردد، اما افزایش و کاهش این گاز باعث بروز مشکلاتی در شبکه آبرسانی خواهد شد. کیفیت آب به جز موارد خاص در طولانی مدت بر روی شبکه آبرسانی تاثیر می گذارد و موجب نارضایتی مصرف کننده می گردد.
معمولاً قسمتی از تاسیسات آبرسانی از جنس فلز ( فولاد، چدن و گالوانیزه) هستند. این قسمت بدلیل خاصیت خورندگیِ ایجاد شده از داخل دچار خوردگی می شوند . سرعت خوردگی به کیفیت عایق کاری ، خواص شیمیایی سیال و زمین مربوط است. علاوه بر موارد مذکور رسوبات ته نشین شده در لوله ها و تاسیسات آبرسانی که یکی ا دلایل آن دی اکسید کربن است ، دو مشکل عدیده را بوجود می آورند، اول اینکه سبب انسداد مسیر های جریان و کاهش عملکرد شیرآلات می شود و دوم خوردگی گالوانیکیِ شدیدی روی میدهد.
این مقاله پس از محاسبه و تعیین میزان گاز کربنیک در شبکه آبرسانی، مقدار مناسب آنرا تعیین می نماید. مقادیر بالاتر و حتی پائینتر سبب بروز مشکلاتی خواهد شد که به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته و شرایط موجود نقد می شوند.
